De kracht van een droom, een denkbeeld

Het zal in 2005 of 2006 geweest zijn.

Een mevrouw uit Nijmegen wilde graag met haar familie (totaal 11 man) een dag doorbrengen op ons schip, en de dag afsluiten met een diner en een kamerconcert.

Al pratend kwamen we tot een programma.
De start in Ravenstein, vanaf een pittoresk terras met uitzicht op de Maas. Een korte vaartocht naar Grave, het passeren van de sluis in Grave en een stadswandeling in het historische centrum van Grave. Afgesloten met een lunch in een restaurantje dat helaas inmiddels de deuren heeft gesloten, maar wel een fantastische prestatie heeft geleverd

Daarna varen we naar Mook, waar een postkoets de gasten naar de Mokerhei heeft gebracht waar een korte wandeling werd gemaakt. Dit uitstapje is afgesloten met een heerlijk Italiaans ijsje.

Laatste deel van de trip was naar Nijmegen, een stad waar de gasten gezien de achtergrond van de gastvrouw, erg naar uitkeken. Een tripje over de Waal, tussen de duwbakken en tankers, met indrukwekkend uitzicht op de skyline van Nijmegen.

We meerden af in de Lindenberghaven, onder Belvedere. Daar genoten we samen met de gasten van een schier eindeloos diner, waarbij de amuses zowel bestonden uit hapjes als uit kleine concertjes, deels met een luit.
Het gaf momenten die, kon je mijn geheugen op een led-tv afspelen, van het begin tot het eind, kan reproduceren.

Vandaag (10 februari 2014) hadden we een gesprek met collega's van de Rondjes Pontje en bestuurders van gemeenten langs de Waal. Daar kwam de droom ter sprake.
Ik heb dat niet uitgesproken, maar heb me voorgenomen om dit verhaal in het HavigArt blog te zetten. De droom, het verhaal in dit topic waarvan ik zó hoop dat een dergelijk arrangement ook op de Waal kan plaatsvinden. In 2015, of later. Als het maar kan. Ooit.

---